Bewegingsonderwijzers in het speciaal (basis)onderwijs streven naar succeservaringen van hun leerlingen bij het (leren) bewegen. De diverse en complexe gedrags- en beweegproblematiek van de leerlingen stelt bewegingsonderwijzers dikwijls voor de didactische vraag welke leermethode voor welke (groep) leerling(en) geschikt is om het bewegen te verbeteren. Zelfs ervaren bewegingsonderwijzers ondervinden daarbij handelingsverlegenheid: “Dit werkt niet voor deze leerling, wat nu?” Differentiëren met expliciete en impliciete leermethoden is hier belangrijk. Hoe meer en gedetailleerder de verbale uitleg over de bewegingsuitvoering, hoe explicieter de leermethode. Recent onderzoek toont dat de effectiviteit van expliciete leermethoden sterk van het verbale werkgeheugen afhangt, sterker dan bij impliciete leermethoden. De rol van het visueel-ruimtelijk werkgeheugen is onduidelijk. Of de leermethoden ook bij leerlingen in het speciaal (basis)onderwijs een verschil maken, en in hoeverre het verbale en/of visueel-ruimtelijke werkgeheugen dit voorspelt, is onbekend. Wel is bekend dat deze leerlingen een lager werkgeheugencapaciteit hebben, vooral visueel-ruimtelijk. De individuele verschillen zijn echter aanzienlijk. Wij onderzoeken de effectiviteit van expliciete -leerhulp met gedetailleerde uitleg- en impliciete leermethoden -leerhulp met beeldspraak- bij deze leerlingen en bepalen in hoeverre de effectiviteit wordt voorspeld door de capaciteit van het verbale en visueel-ruimtelijke werkgeheugen. De leerlingen oefenen het ballenslaan met een knuppel en het balanceren op een slackline. Dit onderzoek helpt bewegingsonderwijzers hun leermethoden binnen een klas groepsgewijs te differentiëren om alle leerlingen succes te laten opdoen. Kennisbenutting richt zich op implementatie van kennis over differentiëren in de opleiding van aankomende bewegingsonderwijzers, en bewustmaking van (ervaren) bewegingsonderwijzers hoe ze met leermethoden effectief differentiëren.